1.
Ata 1983 toda a insulina usada para o tratamento da diabetes extraeuse do páncreas porcino e bovino. Non obstante, o uso prolongado deste tipo de insulinas provoca, nalgúns individuos, unha resposta inmune. Ademais, a dispoñibilidade de páncreas dos animais mencionados é limitada, polo que é desexable obter e usar insulina humana.
O Instituto de Biotecnoloxía da UNAM desenvolveu un método para obter insulina humana mediante a enxeñaría xenética de bacterias. A enxeñaría xenética é un conxunto de metodoloxías que permiten o illamento, a caracterización e a manipulación do material xenético dos seres vivos. Dende 1974 foi posible illar xenes dalgúns organismos e introducilos noutros para a expresión. Neste caso, o obxectivo sería lograr que os xenes humanos sexan responsables da produción da hormona para expresarse na bacteria. Deste xeito, a bacteria produciría insulina a gran velocidade, podendo escalar o modelo en tanques de fermentación para obter grandes cantidades.
2.
A transferencia de xenes en animais consiste na introdución de ADN estranxeiro nun xenoma, de xeito que se manteña estable de forma herdada e afecte a todas as células de organismos pluricelulares. Xeralmente, nos animais, o ADN estranxeiro, chamado transxeno, introdúcese nos cigotos e os embrións que integraron o ADN estranxeiro no seu xenoma, antes da primeira división, producirán un organismo transxénico; de xeito que o transxene pasará ás próximas xeracións a través da liña xerminal (gametos).
A transferencia de xenes en plantas consiste en empregar varios vectores, que serven de vehículo transmisor, burlándose de mecanismos celulares que normalmente impedirían a incorporación de información xenética estranxeira xa que teñen unha gran capacidade invasiva e poden incorporar información propia xenética no ADN da planta.
3.
Porque a insulina do porco ou de outros animais posúen unha estrutura química diferente á humana e provoca reaccións diversas no corpo humano como alergias ao ser utilizado.
No hay comentarios:
Publicar un comentario